R&M 1 februari 2016

OC (OsteoChondrose) is een erfelijke verstoring van het verbeningsproces van kraakbeen naar bot, waardoor er afvlakkingen aan of scheurtjes in het kraakbeen en bot ontstaan. We spreken van OCD (OsteoChondrosis Dissecans) als er bij dat proces ook losse stukken bot loskomen. OC/OCD ontwikkelt zich veelal voor het derde levensjaar. Onjuiste voeding en te weinig beweging zijn naast erfelijkheid de belangrijkste oorzaken voor deze aandoening. OC/OCD komt vooral voor in het kniegewricht, het spronggewricht, de kogels en de halswervels. Meestal worden paarden hiervan niet kreupel, maar dat kan wel op termijn als gevolg van irritatie of het losraken van het losse fragment. De kans om kreupel te worden is bij OCD wel groter dan bij OC. Paarden die last hebben van OCD kunnen een verdikt, pijnlijk en/of warm gewricht hebben en/of kreupel zijn.

Tijdens de wetenschappelijke studie werden 182 Amerikaanse dravers uit dezelfde fokkerij nauwlettend gevolgd. 70 van deze dieren bleken OC in het spronggewricht te hebben, terwijl de overige 112 schoon waren. Op alle dieren werd hetzelfde voermanagement en trainingsschema gebruikt. Tijdens het genetische onderzoek werd een brede genoom analyse uitgevoerd met bloed- en haarmonsters. Hierbij bleken er om chromosoom 14 twee locaties aanwezig die geassocieerd kunnen worden met OCD aan het spronggewricht. Ook de genen MAT2B, HMMR, CCNG1 en ARHGAP26 zouden voor een groter risico zorgen binnen het veertiende chromosoom. Hier zal nog aanvullend onderzoek naar worden gedaan.

Chromosomen 10 en 21 zijn weliswaar niet zo vatbaar als risicolocatie, maar moeten volgens de wetenschapper eveneens genoemd worden als risicogebieden.

‘De resultaten van dit onderzoek zijn zeer relevant in de aanloop naar het ontstaan van een genetisch risicobeeld voor OC(D). Het zou kunnen betekenen dat er in de toekomst genetische testmodellen en risico analyses voor mensen gemaakt kunnen worden. Bij paarden zullen de testresultaten bijdragen aan het aanscherpen van de risico-evaluaties en management, maar ook bij het identificeren en uitsluiten van stamboomlijnen met een verhoogd risico op het ontwikkelen van osteochondrose.’ aldus de conclusie.

Bron: De Hoefslag