Over de Hondsrug, in het voetspoor van het Trechterbekervolk 22km.

De Drentse Hondsrug biedt een verscheidenheid aan landschappelijk schoon. Stille plekjes om te onthaasten vind je er bij de vleet, de natuur is namelijk altijd dichtbij.

Op de door Unesco bekroonde Hondsrug zijn tal van sporen uit de prehistorie te vinden. Je zou zelfs kunnen stellen dat je struikelt over de Hunebedden. Anders dan de naam aangeeft zijn deze grafkelders uit de prehistorie niet gebouwd door de Hunen, maar door het Trechterbekervolk. Zij zijn vernoemd naar trechtervormige bekers van aardewerk die veelvuldig in de hunebedden zijn aangetroffen. Dit boerenvolk leefde omstreeks 5500 geleden het noordoostelijk deel van ons land. De stenen van die zij voor deze bouwwerken gebruikten, zijn zo’n 150.000 jaar geleden tijdens een ijstijd door gigantische gletchers vanuit Zweden en Finland in ons land terecht gekomen.

Inmiddels wordt er algemeen van uit gegaan dat Hunebedden massagraven waren, maar in de vroege middeleeuwen dacht men daar echter heel anders over.

Men wist toen met grote stelligheid dat deze stenen tafels de duivel toebehoorden en er duistere praktijken werden uitgevoerd. Benamingen als Teufels Bakofen, Teufelsbett en Duvelskut of de Duvelse Kolse behoeven behoeven nauwelijks nadere uitleg.

Andere wisten dan weer bewezen dat de bewoners reuzen (Huynen) waren. Reusachtige botten die af en toe werden opgegraven waren hier immers het bewijs van.

Zo gaat er het verhaal over de twee boosaardige reuzen Ellert en Brammert. Deze twee leefden in een overdekte zandkuil op het Ellertsveld in Drenthe. Vader en zoon reus leefden van roof en plundering. Ze gingen regelmatig op strooptocht en roofden alles wat ze van gewone mensen te pakken kregen. Op een van hun tochten maakten zij het jonge meisje Marietje buit. Het mooie meisje werd jarenlang als slavin misbruikt. Tot op een dag de zoon vertrok om alleen op strooptocht te gaan en zijn vader, die diep in slaap was overliet aan de zorg van Martietje. Het ongelukkige meiske dat door haar vreselijke bestaan de wanhoop nabij was, greep het jachtmes van de oude reus en stak met al haar kracht op de reus in. Nadat ze hem had gedood vluchtte zij in paniek over de heide naar haar de hut van haar ouders in Orvelterveen. Ellert die inmiddels zijn dode vader had gevonden achtervolgde haar op de voet. Gelukkig kon Marietje net op tijd de deur achter zich dicht trekken en bleef de bijl van Ellert in de deur steken.

Eeuwen later bleek echter dat de vermeende botten geen reuzen-maar mamoetbeenderen waren. Ook al zijn sommige ervan overtuigd dat het niet lang meer zal duren, voorlopig is het nog even wachten op de dag dat de allereerste echte 'Huynen-beenderen' opgegraven zullen worden.

ROUTE BEKIJKEN, DOWNLOADEN VOOR GPS, OF PRINTEN

Bovenstaande route kunt u bekijken op de interactieve kaart en/of satelliet, opslaan als PDF of printen als routekaart via onderstaande link:

http://www.ruiterenenmennen.nl/route.php?route=1508602571|5f0c165756d1a0b27df470bb3c599bdec7e7e696

Voor GPS rijders is de route te downloaden als GPX-bestand via onderstaande link:

http://www.ruiterenenmennen.nl/ajax.getgpx.php?route=1508602571|5f0c165756d1a0b27df470bb3c599bdec7e7e696

BIJZONDERHEDEN:

De route is geschikt voor ruiters en menners. De route is niet gemarkeerd.

PARKEERPLAATS GESCHIKT VOOR TRAILERS:

Parkeerplaats Kniphorstbosch

Bosweg, Anloo

Coördinaat 53.049494828064475, 6.701885461807252

POINTS OF INTEREST VOOR HIPPISCHE TOERISTEN:

De juiste locatie van de vermelde POI’s kunt u bekijken op de kaart via bovenvermelde routelink.

Over de Hondsrug, in het voetspoor van het Trechterbekervolk 22km.

Nieuws